بازی روز یکشنبه با تمام اتفاقات خوب و بد تمام شد و آنچه که در این میان به طور حتم قابل ذکر است، عشق بازی تراکتوریها بود. مردمانی که از ساعت ها مانده به شروع بازی کسب و کار و تحصیل خود را تعطیل کردند و روانه کوه ها شدند تا پس از طی یک کوهپیمایی به میعاد گاه و معشوقه خود برسند.

هوادارانی که با شور و شوق فراوانی سکوهای یادگار را با حضور سرخشان رنگین کردند هرگز انتظار چنین روزی را نداشتند، شاید بهتر بود از قبل 3 امتیاز را به دردانه پایتخت تقدیم می کردند تا با ناداوری دل میلیونها هوادار تراکتور شکسته نشود و آنها رنجیده خاطر به منزل های خود  بازنگردند.

به راستی تراکتور در این بازی بازنده نبود، استقلال هم برنده واقعی نبود. در این میان تراکتور در مقابله با محسن ترکی شکست خورد و  هواداران تراکتور نیز در این بازی به هیچ وجه بازنده نبودند.

شاید آن فردی که در استودیوی برنامه می نشیند، حرکت هواداران تراکتور را که از شدت عصبانیت بود، را غیر حرفه ای بخواند ولی ای کاش لحظه ای خود را جای آن هواداری می گذاشتند که در دیار خود شاهد تضییع حق خود بود و تنها راه چاره را اعتراض از سکو می دانست چون تا به حال جوابی از اعتراض های قانونی دریافت نکرده بود.

باید از بازیکنان تراکتور هم تقدیر کرد که 9 نفره توانستند تیم 12 نفره استقلال را در لاک دفاعی نگه دارند. لحظه ای که احسان حاج صفی پس از دریافت کارت قرمز از داور خود را به زمین می کوبید، فرزاد آشوبی لنگ لنگان به خاطر هواداران به در زمین می دوید، ممد اف 14 حیدری را با سرعت خود پشت سر می گذاشت، مصطفی اکرامی با وجود تکل های خشن بازیکنان حریف به دنبال توپ می دوید تا لحظه ای وقت از دست نرود، علیزاده و اکبرپور از شدت عصبانیت آرام و قرار نداشتند، فروزان در هر ضربه پنالتی، رو به آسمان میکرد و گویی خدا را به دیدن ناملایمات این دیدار دعوت میکرد، حسینی از فرط عصبانیت، بر سر خود میکوبید و تلاش های دیگر بازیکنان که در سینه این مقاله نمی گنجد. وقتی هوادار این صحنه ها را مشاهده می کرد پی به این موضوع برد که بازیکنان تراکتور نیز به استقلال نباختند بلکه به اتفاقاتی باختند که نباید رخ می داد...

مدیرعامل باشگاه با عصبانیت ورزشگاه را ترک می کرد و به دنبال احیای حقوق هواداران بی صبرانه تلاش می کرد. قلعه نوعی شب را در بیمارستان گذرانده بود، زیرا از شدت ناراحتی دچار حمله قلبی شده بود و...

اینها همه بیانگر زحمات فرد فرد تراکتورچی ها بود و باید یک خسته نباشید به آنها گفت و این موضوع را برای چندمین بار بیان می کنیم که آنها بازنده نبودند و راه هم به پایان نرسیده است. پس به تمامی آنها می گوییم برای طی ادامه مسیر، با قدرت بیشتر قدم بردارند تا با کمک خداوندی که عدالت را در زمین برقرار خواهد کرد، بتوانیم تراکتور را در مسابقات آسیایی ببینیم.

یادداشت از امیر توپچی پور

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: